Kościół prowadzony przez bonifratrów, mieszczący się na krakowskim Kazimierzu.
Zbudowany w stylu barokowym, wyposażony w atrakcyjną, jedną z najładniejszych w Polsce fasad, autorstwa Franciszka Placidiego, który projektując ją wzorował się na dziełach Francesca Borrominiego.
W ołtarzu głównym kościoła, stworzonym w stylu neobarokowym, mieści się cudami słynąca figurka Pana Jezusa, poświęcona przez Klemensa XIII – papieża i przekazana trynitarzom w Krakowie. Sam ołtarz konsekrowany był przez biskupa sufragana krakowskiego Stanisława Rosponda w 1940 roku.
Polichromia, którą możemy zobaczyć na sklepieniu nawy jest autorstwa Józefa Plitza z Moraw i przedstawia Najświętszą Panienkę w towarzystwie aniołów oraz pokazuje scenę wykupu więźniów z niewoli przez św. Jana z Mathy, założyciela Zakonu Trynitarzy.
Kościelna ambona pochodzi z XVIII wieku, a w swym zwieńczeniu posiada posążki aniołów.
W bocznych ołtarzach mieszczą się malowidła przedstawiające m.in. św. Judę Tadeusza i św. Kajetana. Oba są autorstwa Tadeusza Kuntze. Ich odsłonięcie miało miejsce w 1991 roku.
Krótka historia kościoła i trynitarzy
Zakon powołany do wykupu jeńców chrześcijańskich z tureckiej niewoli, czyli Zakon Trynitarzy sprowadził się do Krakowa w 1688 roku za zgodą biskupa krakowskiego Jana Małachowskiego. Zakonnicy przybyli ze Lwowa i osiedlili się w dominikańskim klasztorze.
Trynitarze otrzymali posiadłość na Kazimierzu od starosty oświęcimskiego – Józefa Adama Lubowieckiego. Rozpoczęto budowę kościoła w 1741 roku, przerywając po dwóch latach z racji finansowych kłopotów. Wznowienie prac nastąpiło w 1751 roku. Nowa świątynia została konsekrowana przez sufragana krakowskiego Franciszka Potkańskiego w 1758 roku.
W 1796 roku Austriacy skasowali zakon, a kościoł zamieniono na magazyn wojskowy. Na mocy dekretu Fryderyka Augusta – księcia warszawskiego, w 1812 roku kościół został przejęty przez bonifratrów, którzy swoje klasztory mają w naszym kraju od 1609 roku. Bonifratrzy zostali przeniesieni tutaj ze zlikwidowanego kościoła św. Urszuli na Starym Mieście.
Zbudowany w stylu barokowym, wyposażony w atrakcyjną, jedną z najładniejszych w Polsce fasad, autorstwa Franciszka Placidiego, który projektując ją wzorował się na dziełach Francesca Borrominiego.
W ołtarzu głównym kościoła, stworzonym w stylu neobarokowym, mieści się cudami słynąca figurka Pana Jezusa, poświęcona przez Klemensa XIII – papieża i przekazana trynitarzom w Krakowie. Sam ołtarz konsekrowany był przez biskupa sufragana krakowskiego Stanisława Rosponda w 1940 roku.
Polichromia, którą możemy zobaczyć na sklepieniu nawy jest autorstwa Józefa Plitza z Moraw i przedstawia Najświętszą Panienkę w towarzystwie aniołów oraz pokazuje scenę wykupu więźniów z niewoli przez św. Jana z Mathy, założyciela Zakonu Trynitarzy.
Kościelna ambona pochodzi z XVIII wieku, a w swym zwieńczeniu posiada posążki aniołów.
W bocznych ołtarzach mieszczą się malowidła przedstawiające m.in. św. Judę Tadeusza i św. Kajetana. Oba są autorstwa Tadeusza Kuntze. Ich odsłonięcie miało miejsce w 1991 roku.
Krótka historia kościoła i trynitarzy
Zakon powołany do wykupu jeńców chrześcijańskich z tureckiej niewoli, czyli Zakon Trynitarzy sprowadził się do Krakowa w 1688 roku za zgodą biskupa krakowskiego Jana Małachowskiego. Zakonnicy przybyli ze Lwowa i osiedlili się w dominikańskim klasztorze.
Trynitarze otrzymali posiadłość na Kazimierzu od starosty oświęcimskiego – Józefa Adama Lubowieckiego. Rozpoczęto budowę kościoła w 1741 roku, przerywając po dwóch latach z racji finansowych kłopotów. Wznowienie prac nastąpiło w 1751 roku. Nowa świątynia została konsekrowana przez sufragana krakowskiego Franciszka Potkańskiego w 1758 roku.
W 1796 roku Austriacy skasowali zakon, a kościoł zamieniono na magazyn wojskowy. Na mocy dekretu Fryderyka Augusta – księcia warszawskiego, w 1812 roku kościół został przejęty przez bonifratrów, którzy swoje klasztory mają w naszym kraju od 1609 roku. Bonifratrzy zostali przeniesieni tutaj ze zlikwidowanego kościoła św. Urszuli na Starym Mieście.